نانو پوشش‌ها
اجرای انواع پوشش های نانو
نانوپوشش را می‌توان به‌عنوان داشتن ضخامت پوشش در مقیاس نانو یا ذرات فاز دوم که در ماتریس در محدوده نانو سایز پراکنده شده‌اند یا پوشش‌هایی با دانه‌ها، فازهای نانو اندازه و غیره تعریف کرد.
تکنیک‌های پلاسما برای رشد پوشش‌های سخت نانوساختار
پوشش‌های نانوساختار اخیراً به دلیل امکان سنتز مواد با ویژگی‌های منحصربه‌فرد مانند سختی بالا، چقرمگی، مقاومت در برابر سایش، شفافیت نوری، مورد توجه فزاینده‌ای قرار گرفته‌اند که آنها را از نظر فناوری برای کاربردهای مختلف از صنعتی گرفته تا زیست پزشکی جذاب می‌کند.
در زمینه پوشش‌های سخت، این مواد را می‌توان در دو دسته اصلی
1- پوشش‌های چندلایه سخت
2- پوشش‌های نانوکامپوزیتی سخت دسته‌بندی کرد.
رایج‌ترین پوشش‌های نانوساختار مورد استفاده در کاربردهای سختی بر پایه کاربیدها، نیتریدها، بوریدها و اکسیدهای فلزات واسطه و عناصر گروه III و IV هستند.
این پوشش‌ها به دلیل تطبیق‌پذیری، اغلب با تکنیک‌های پلاسما سنتز می‌شوند، که باعث می‌شود ویژگی‌های نانوپوشش، استفاده از انواع بسترها، و تکرارپذیری بالای شرایط رسوب‌گذاری را تضمین کند.
نانوپوشش فرآیندی است که در آن یک لایه نازک با ضخامت کمتر از 100 نانومتر بر روی بستر برای بهبود برخی ویژگی‌ها یا برای ایجاد عملکرد جدید قرار می‌گیرد. پوشش‌های معمولی دارای محدودیت‌هایی مانند:
1- چسبندگی نامناسب بین لایه پوشش و بستر
2- انعطاف‌پذیری کمتر
3- از دست دادن استحکام
4- مقاومت در برابر سایش ضعیف
5- دوام کمتر هستند. این مسائل مربوط به پوشش های معمولی را می توان با نانو پوشش ها حل کرد.